Świerzb

Świerzb to choroba pasożytnicza wywoływana przez świerzbowce. Świerzbowiec, który znalazł się na skórze nowego żywiciela poszukuje partnera do rozrodu lub, gdy jest to zapłodniona samica to rozpoczyna drążyć kanały. Najczęściej dzieje się to w miejscach gdzie warstwa rogowa naskórka jest najgrubsza (podeszwy stóp i dłoni). Samica składa codziennie 2 jaja przez dwa miesiące. Larwa wykluwa się po kilku tygodniach, a po około 3 tygodniach jest już w pełni dojrzała. Świąd zaczyna się zwykle w okolicach udowych 3-4 tygodnie od zakażenia. Ponieważ szacuje się, że nawet 4/5 przypadków zakażenia u dorosłych wynika z kontaktów płciowych, świerzb zaliczany jest do chorób wenerycznych.

W latach 90 w Polsce świerzb został uznany za chorobę społeczną. W latach 1980-1993 odnotowano 370 tys przypadków.

Drogi zakażenia:

Zakażenie świerzbem może mieć miejsce przez kontakt seksualny

Styczność z osobą chorą lub z przedmiotami które dotykała (w szczególności pościel oraz ręczniki)

Złe warunki sanitarne

Brak higieny osobistej

Nieprawdą jest że świerzb występuje tylko i wyłacznie u osób zaniedbanych!!!

Stany sprzyjające zakażeniu:

- Obniżona odporność np. W wyniku AIDS

- Wyniszczenie organizmu

Objawy:

To przede wszystkim silny świad nasilający się w porze nocnej (po rozgrzaniu się w pościeli) oraz po kąpieli i zaczerwienienie. Zmiany skórne w postaci drobnych grudek i pęcherzyków na brzuchu, pośladkach, pomiędzy łopatkami. Typowe chodniki świerzbowca najczęściej występują pomiędzy palcami rąk, w okolicy nadgarstka, pachy, pępka, pachwin i genitalii.Jako wtórne zmiany pojawiają się przeczosy czyli rany z rozdrapania i wtórne zakażenia. Na skórze można czasami zauważyć nory świerzbowcowe tzn. Korytarze ryte przez samiczki w górnej warstwie skóry o długości od kilku do kilkunastu milimetrów (chociaż u osób dbających o higienę nie będą one widoczne.)

Leczenie:

Po stwierdzeniu świerzbicy należy zastosować leczenie maściami wydawanymi z przepisu lekarza. Aby uniknąć powtórnego zarażenia, leczeniu należy poddać wszystkich domowników.

Oprócz stosowania leków, trzeba zachować środki ostrożności, m.in. szczególnie dbać o higienę, czystość pościeli, zmianę bielizny (bieliznę noszoną w przed podjęciem leczenia należy dokładnie uprać i nie zakładać przez 2-3 tygodnie).

(Poza żywicielem świerzbowiec może przeżywać do 10 dni.)