Rzeżączka

Drogi zakażenia:

Głównie kontakty płciowe z osobami chorymi na rzeżączkę (choroba dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn),

korzystanie wspólnie z osobą zakażoną z przedmiotów codziennej higieny np. ręczników, pościeli,

u noworodków w trakcie porodu od chorej matki.

Objawy:

*u mężczyzn: ropny wyciek z cewki moczowej, pieczenie i ból przy oddawaniu moczu

*u kobiet: upławy, zaburzenie cyklu miesiączkowego

Później zakażenie rozszerza się na cały układ moczowo-płciowy (lub odbyt, gardło), czasem drogą naczyń krwionośnych. Nieleczona prowadzi do stanów zapalnych, powstawania ropni, zapalenia jajowodów i w konsekwencji do bezpłodności, a także zmiany odległych narządów, np.: stawów, serca.

Częstość występowania w Polsce oraz leczenie:

W ciągu ostatnich dziesięcioleci obserwuje się stopniowy spadek zachorowań za rzeżączkę.

w latach 90-tych współczynnik zapadalności na tę chorobę wynosił tylko 3,2 na 100 000 mieszkańców.

Leczenie rzeżączki jest bardzo proste i może być przeprowadzone przez każdego lekarza. Polega ono na kilkunastodniowym przyjmowaniu antybiotyków z grupy penicylin.

Odradza się picie alkoholu, który sprzyja rozwojowi choroby.