czwartek, 15 kwietnia 2010
Epidemiologia- zakażenia drogą płciową
Opryszczka narządów płciowych - HSV
Chlamydioza
Świerzb
AMEBOZA
Czerwonka bakteryjna
Kiła
środa, 14 kwietnia 2010
Rzeżączka
Wszawica łonowa
Wrzód weneryczny
Wirus brodawczaka ludzkiego(HPV)
wtorek, 13 kwietnia 2010
Drożdżyca - Kandydoza
Najczęściej grzyby Candida albicans
Najczęstsza przyczyna infekcji dróg moczowo-płciowych kobiety.
Występuje zarówno u kobiet jak i mężczyzn.
OBJAWY
Kobiety:
•Świąd
•Pieczenie
•Podrażnienie okolic pochwy i sromu
•Charakterystyczne upławy:
•Najczęściej białawe o konsystencji twarożku
Mężczyźni:
•U mężczyzn drożdżaki atakują najczęściej żołądź oraz wewnętrzną stronę napletka. Na powierzchni skóry pojawiają się zaczerwienienia, owrzodzenia i nadżerki. Rzadziej dochodzi do zakażenia cewki moczowej i związanych z tym charakterystycznych objawów (parcie na mocz, swędzenie, pieczenie itd.)
Leczenie
W przypadku kandydozy pochwy zazwyczaj stosuje się leczenie miejscowe (dopochwowe) a w cięższych przypadkach lub przy nawracających infekcjach także leki doustne. Zalecane są również zewnętrznie maści i kremy.
Dodatkowo pacjentkom cierpiącym z powodu częstych nawrotów choroby zaleca się noszenie przewiewnej bawełnianej bielizny, zrezygnowanie ze stosowania tamponów w trakcie miesiączki, stosowanie płynów do higieny intymnej o neutralnym pH lub zawierających kwas mlekowy, unikanie basenów, sauny oraz ograniczenie spożywania cukru.
poniedziałek, 12 kwietnia 2010
Rzęsistkowica
sobota, 10 kwietnia 2010
Ziarniniak pachwinowy
czwartek, 25 marca 2010
AIDS
AIDS, to skrót angielskiej nazwy: Acquired Immune Deficiency Syndrome. W polskim tłumaczeniu pełna nazwa choroby brzmi: "zespół nabytego upośledzenia odporności".
Wirusy wnikają do komórek układu odpornościowego namnażają się w nich i niszczą je. Prowadzi to do dramatycznego w skutkach osłabienia odporności organizmu. Organizm staje się wtedy bezbronny wobec normalnych, niegroźnych zakażeń. Człowiek pozbawiony odporności może umrzeć z powodu choroby błahej dla innych.
Poprzez kontakt z krwią lub innymi płynami ustrojowymi chorego:
- najczęściej poprzez kontakty seksualne
- transfuzje krwi, transplantacje narządów
- użycie tej samej strzykawki
Przenoszenie drogą płciową:
♦ w Stanach Zjednoczonych większy odsetek wśród homoseksualistów
♦ w Azji, Afryce głównie poprzez kontakty heteroseksualne
♦ WHO szacuje ,że ponad 90% nowych przypadków infekcji zachodzi podczas stosunków heteroseksualnych
OBJAWY
W kilka tygodni po zarażeniu wirusem mogą pojawiać się stany gorączkowe lub ostre stany zapalne gardła, które ustępują samoczynnie.
Pierwsze oznaki infekcji – przewlekły obrzęk gruczołów limfatycznych około 3-5 lat.
Jako pierwsze objawy ARC (AIDS related complex):
biegunka, nagłe ataki gorączki, zmęczenie, pocenie się w czasie snu, przewlekły obrzęk gruczołów limfatycznych
W dalszym etapie spadek wydolności układu odpornościowego prowadzi do w pełni nasilonych objawów AIDS
U chorych na AIDS również występowanie problemów neurologicznych: zaburzenia pamięci, letarg, demencja, ataksja, napady padaczkowe.
POLSKA
Od 1985 do 2006 :
- 10 292 zakażenia HIV
Prawie 30 tys osób żyje w Polsce z wirusem HIV
Rocznie wykrywa się 600-660 nowych zakażeń
Zastosowanie leczenia przeciwwirusowego może znacząco opóźnić wystąpienie pełnoobjawowego AIDS. Im wcześniejsze i intensywniejsze leczenie, tym okres bezobjawowego nosicielstwa jest dłuższy. Także intensywne leczenie przeciwwirusowe skojarzone z leczeniem zakażeń oportunistycznych oraz terapia przeciwnowotworowa w AIDS może przedłużyć życie chorego o 2-3 lata.
Najważniejsza jednak jest profilaktyka
Wirusowe zapalenie wątroby HBV
Wirusowe zapalenie wątroby HBV
wirus DNA z rodziny Hepadneviridae
Wirus zapalenia wątroby typu B przenosi się podczas kontaktu z zakażoną krwią lub płynami ustrojowymi zawierającymi krew.
Możliwe formy przenoszenia wirusa zapalenia wątroby typu B obejmują, m.in.:
W Polsce wg PZH zakażonych jest 1-1,5% społeczeństwa, co daje 380-500 tys. zakażonych osób.
Szczepienie zapobiega infekcji wirusem zapalenia wątroby B !!!
Ostre postacie zapalenia wątroby typu B podlegają kilkutygodniowej hospitalizacji i w zasadzie nie stosuje się leczenia (podaje się witaminy itd, przy bardzo ciężkim przebiegu czasem sterydy). W przypadku piorunującego zapalenia wątroby stosuje się leczenie na oddziałach intensywnej terapii mające na celu podtrzymanie funkcji życiowych i wyrównanie chorego do czasu regeneracji i podjęcia z powrotem sprawnej funkcji przez wątrobę.
Leczenie stosuje się w przypadku wystąpienia przewlekłego zapalenia wątroby.
Stosowane leki można podzielić na trzy grupy:
poniedziałek, 15 marca 2010
Nierzeżaczkowe zapalenie cewki moczowej
Nierzeżaczkowe zapalenie cewki moczowej.
Zapalenie cewki moczowej jest chorobą o różnej etiologii, przenoszoną głównie drogą płciową. Charakteryzuje się obecnością wycieku z cewki moczowej i/lub bolesnym oddawaniem moczu, ale może też przebiegać bezobjawowo. Potwierdzenie rozpoznania uzyskuje się poprzez wykazanie zwiększonej liczby leukocytów o jądrze segmentowanym. Materiałem do badania jest zwykle wymaz z cewki, ale może to być również próbka początkowego strumienia moczu. Zapalenie cewki moczowej jest nazywane rzeżączkowym, gdy zostaje wykryta dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae), albo nierzeżączkowym (non-gonococcal urethritis - NGU), gdy zakażenie N. gonorrhoeae nie zostaje potwierdzone.
Drogi zakażenia:
Choroba najczęściej występuje u osób niezamężnych, poniżej 25 roku życia, które utrzymywały stosunki seksualne z dwiema, lub więcej osobami w ciągu ostatniego roku bez stosowania mechanicznych środków antykoncepcyjnych. Do zakażenia dochodzi podczas kontaktu z błonami śluzowymi zakażonej osoby.
Zapobieganie:
Nierzeżączkowemu zakażeniu cewki moczowej można zapobiec poprzez:
- utrzymywanie abstynencji
- pozostawanie w związku z jedną, niezarażoną osobą
- unikanie przypadkowych stosunków seksualnych
- używanie prezerwatyw podczas stosunku
Objawy
Objawy podmiotowe
- wyciek z cewki moczowej
- bolesne oddawanie moczu
- podrażnienie prącia
- bez objawów.
Objawy przedmiotowe
- wyciek z cewki moczowej; może być widoczny jedynie po masowaniu cewki moczowej; występuje u znacznego odsetka chorych na zapalenie cewki moczowej przebiegające bez objawów podmiotowych
- bez nieprawidłowości w badaniu przedmiotowym.
Powikłania
- zapalenie jąder i najądrzy
- nabyte drogą płciową reaktywne zapalenie stawów (zespół Reitera).
Powikłania te występują rzadko (<1%),>
Leczenie
Leczenie rozpoczyna się niezwłocznie po ustaleniu rozpoznania.
Zalecane leczenie (zalecenie stopnia A)
- doksycyklina 100 mg 2 razy dziennie przez 7 dni
lub
- azytromycyna 1 g doustnie w dawce jednorazowej
Leczenie alternatywne (zalecenie stopnia A)
- erytromycyna 500 mg 2 razy dziennie przez 14 dni
lub
- ofloksacyna 200 mg 2 razy dziennie lub 400 mg raz dziennie przez 7 dni