Chlamydioza

Chlamydioza - choroba powodowana przez bakterie Chlamydia trachomatis

Drogi zakażenia:

Bakterie (Chlamydia trachomatis) dostają się do organizmu człowieka podczas aktywności seksualnej, a następnie infekują genitalia (członek lub pochwę). Bakteria ta może także infekować jamę ustną lub odbyt, w wyniku stosunku oralnego lub analnego. Kobieta może przekazać chlamydię swemu dziecku podczas porodu.

*Im większa liczba partnerów seksualnych, tym większe jest ryzyko wystąpienia infekcji. U aktywnych seksualnie nastolatek oraz młodych kobiet ryzyko zakażenia chlamydią jest wyjątkowo wysokie, gdyż szyjka macicy jest u nich jeszcze nie w pełni dojrzała. Mężczyźni mający stosunki homoseksualne mogą również zostać zarażeni.

Objawy:

U 75% kobiet i ok. 50% mężczyzn nie występują żadne objawy lub są one łagodne.

Jeśli objawy występują, pojawiają się w ciągu 60 dni od stosunku płciowego z zainfekowaną osobą;

Najczęściej są to:

- Ból podczas oddawania moczu;

- Nieprawidłowa wydzielina z pochwy;

- Ból podczas stosunku;

- Bóle brzucha;

- Ból i skurcze żołądka lub dolnej części pleców;

- U kobiet: krwawienia pomiędzy miesiączkami, u kobiet które używają antykoncepcji hormonalnej lub po odbyciu stosunku seksualnego;

- U mężczyzn: śluzowo-ropna wydzielina z prącia i pieczenie podczas oddawania moczu, mogą oni także odczuwać pieczenie i swędzenie wokół ujścia cewki moczowej

Leczenie:

Chlamydioza może być leczona antybiotykami, co zwykle szybko prowadzi do wyleczenia.

Wszyscy partnerzy seksualni osoby chorej powinni być przebadani i poddani leczeniu.

Leczeni powinni powstrzymać się od stosunków seksualnych do momentu zakończenia kuracji własnej oraz partnera, w przeciwnym przypadku istnieje możliwość reinfekcji.

*Wielokrotne zakażenie chlamydią istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia poważnych komplikacji zdrowotnych związanych z układem rozrodczym, włącznie z niepłodnością.

W Polsce szczyt zachorowań na chlamydiozę zanotowano w latach 1984–1985 – rejestrując ponad 9 tys. przypadków. Aktualne dane nie są już miarodajne, bo po pierwsze nie wszyscy lekarze przestrzegają obowiązku rejestracji i zgłaszania, a poza tym – wskutek reformy systemu opieki zdrowotnej – zmienił się system leczenia, dawne mechanizmy rejestracji i ścisłej współpracy poszczególnych placówek mocno się rozregulowały.